Το βυρωνιώτικο συγκρότημα της δεκαετίας τού ’60 . Η ιστορία τους. Πρόβα στην ταράτσα του σπιτιού ενός εκ των μελών του επί της οδού Χρυσοστόμου Σμύρνης 81 (1964). Στο βάθος της φωτογραφίας διακρίνεται το Ταπητουργείο. Από αριστερά προς τα δεξιά βλέπουμε τους Δημήτρη Πολυχρόνη στα ντραμς, David Gutstein στην κιθάρα, Κώστα Σπυρόπουλο στο μπάσο και Γ.Μπήκο στα πλήκτρα.
Ιδρυτές τού συγκροτήματος ο Κώστας Burried Σπυρόπουλος (κιθάρα) που ο δικηγόρος πατέρας του ήταν ο μόνος που είχε την οικονομική άνεση να αγοράσει ένα μαγνητόφωνο Phillips ,ο Σωτήρης Χόρο (κιθάρα) με μια παλιά ξύλινη ακουστική κιθάρα, ο Τζώνη Σηραδάκης (ηλεκτρική κιθάρα) που η Αγγλίδα μητέρα του, του είχε φέρει μια κιθάρα μαζί με έναν ενισχυτή από το εξωτερικό και ο Κώστας Τσουκαλάς (ντραμς) ο οποίος μην έχοντας την δυνατότητα να αγοράσει ένα σετ, είχε δανειστεί την…γκρανκάσα από τους προσκόπους και την χρησιμοποιούσε αναλόγως !
Οι πρόβες γίνονταν στο μόνο σπίτι που είχε αντίστοιχο χώρο, δηλαδή στην ταράτσα του Σπυρόπουλου όπου και μαγνητοφωνούσαν στο μαγνητόφωνο τις προσπάθειες τους ώστε να γίνονται ολοένα και καλύτεροι. Και μετά όλα πήραν το δρόμο τους αφού προνόησαν να κάνουν και μια φωτογράφηση με ομοιόμορφες φανέλες προβλέποντας την περίπτωση να τους ζητήσουν αυτόγραφα. Ήταν ήδη το 1966 όταν έπαιξαν για πρώτη φορά σε ένα πάρτυ του Σπυρόπουλου και κατόπιν παρουσιάστηκαν στην εκπομπή του Μαστοράκη «Λεωφορείον η Μελωδία» αλλά και σε ένα πάρτυ στην Κηφισιά όπου έπαιξαν μαζί με τους θρυλικούς Juniors οι οποίοι μάλιστα τους παραχώρησαν τα όργανά τους για την εκδήλωση. Στο συγκρότημα προσχώρησε και ο Γ. Μπήκος (οργανίστας) και με αυτήν την σύνθεση μπήκαν στο στούντιο να γράψουν δυο τραγούδια κατόπιν συμφωνίας με την PanVox και την μεσολάβηση του Νίκου Μαστοράκη στον οποίο είχαν αφήσει καλές εντυπώσεις. Από την μια πλευρά αποτυπώθηκε μια διασκευή στο “Wild things” των Troggs με ένα πολύ ξερό και μίνιμαλ παίξιμο πάνω στην μελωδία ενώ flipside ήταν μια σύνθεση του Κώστα Σπυρόπουλου με την βοήθεια του Δημήτρη Πολυχρόνη στο refrain αλλά και κατά το ήμισυ στην σύνθεση της μουσικής, επειδή όμως ο Σπυρόπουλος ήταν ερωτευμένος με μια Αλίκη και ήθελε να της το αφιερώσει πήρε ομοφώνως καθολικά τα δικαιώματα συγγραφής του τραγουδιού.
Με την αλλαγή του οργανίστα Μπήκου με τον Γιώργο Μαυρίδη εγκαινιάζεται μια περίοδος πυρετωδών ζωντανών εμφανίσεων στο Vilage club της πλατείας Αμερικής, στο Rex με τον Καραμανέα όπου και κερδίζουν σε διαγωνισμό το πρώτο βραβείο, σε καμπαρέ στην Γλυφάδα και τέλος στο «Κίτρινο Κουνέλι» της Πλάκας όπου τους βρίσκει ο Απρίλης του 1967.Απο την επομένη της επιβολής της δικτατορίας αρχίζουν τα προβλήματα αφού κάτι η απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 11, κάτι το συνεχές κυνήγι στους μουσικούς λόγω των μακριών μαλλιών, τους αναγκάζει να ψάξουν για εναλλακτικές λύσεις βιοπορισμού, ειδικά τώρα που είχαν αγοράσει όλοι τους με δόσεις καινούργια όργανα ώστε να έχουν την υλική υποδομή για μια αξιόλογη καριέρα.
Τελική κατάληξη του συγκροτήματος ήταν το ξενοδοχείο Αμφιτρύων στο Ναύπλιο όπου όμως ο κόσμος φοβισμένος δεν έβγαινε έξω με αποτέλεσμα για να αποφύγουν την λιμοκτονία, να μοιράζονται με τον ιδιοκτήτη ένα λιτό μεσημεριανό ως πληρωμή οπότε μοιραία οι πιστωτές πήραν πίσω τα απλήρωτα όργανά τους και δυστυχώς άλλη μια μπάντα διέλυσε άδοξα.
(Από τη σελίδα FB «Πάλαι ποτέ στον βύρωνα»)
