Μια συντοπίτισσα μας διηγείται το περιστατικό που της συνέβη στη Λαική προς γνώση και προσοχή. «Παρασκευη σημερα, λαϊκη στη Νεα Ελβετια. Κατηφοριζα την Καραολη - Δημητριου. Έξω απο το γκαμπρινι με σταματαει μια  καλοβαλμενη και ομορφη κοπελια με τη μασκα της και με ωραιο μακιγιαζ. "Γεια σας" μου λεει με μεγαλη εγκαρδιοτητα.  "Γεια σας" της απαντώ συγκρατημενα  "Δεν με γνωριζετε ; "Οχι". "Ειμαι η Σοφία" Τόσο νεαρή Σοφια δεν γνωριζω σκέφτηκα, αλλα μπορει και να κανω λαθος.Με πλησιαζει και απλωνει το χερι για χειραψια . Της δινω το δικο μου σε γροθια, λεγοντας  μισογελωντας "Όχι ετσι ,κοπελλα μου"  Εκεινη με τα δαχτυλα χαίδευει το βραχιολι μου.  Μαζευω το χερι. Παει να με φιλησει. Φορω σταυρο με αλυσιδα. Ττραβιεμαι  "Τι κανουν τα παιδια ;" με ρωταει , τιναζομαι πισω "Ποια ειμαι" τη ρωταω ,"η κυρια Μαρινα δεν ειστε;"μου λεει."Οχι λαθος κανετε".  Πλησιαζει μια αλλη,. "Λαθος καναμε, δεν ειναι η κυρια μαρινα" λεει η πρωτη και απομακρυνονται.  Τοτε αρχισε να δουλευει το μυαλο μου. Ψαχνω τα πραγματα μου. Η τσαντα μου κλειστη , το βραχιολι, ο σταυρος , τα σκουλαρικια μου στη θεση τους.   "Εχει γουστο" μονολογω.  πριν φτασω στη λαίκη, αλλη κουκλα, με ροζ αυτη.  Ξανα το ιδια "Γεια σας, τι κανετε ;" "Με ξερετε ;" τη ρωταω.  "Ναι, απο τη Τζινα"  Υποθετω το κομμωτηριο, στο οποιο δεν εχω παει ποτε, "Τι κανουν τα παιδια ;" Εδω την πατησαν οι κουκλες. εχω μονο εναν γιο , κι οχι παιδια.  και την αρχισα "Δε μου λετε,  βγηκατε η συμμορια παγανια ;  να φωναξω ρτην αστυνομια ;"  εξαφανιστηκε  μεσα στο πληθος.»